José Ramirez Blues The Maple Ertvelde 07-11-2022) reporter & photo credits: Marcel info club: The Maple info artist: José Ramirez © Rootsville 2022

Als er een club is die ik in lange tijd niet had bezocht, dan was het wel The Maple in Ertvelde. Het overaanbod aan optredens, optredens die op dezelfde dag samenvallen, het is niet altijd gemakkelijk. Maar kijk, nu lukte het wel en dus trok ik richting Eddy Wally-town want daar kregen ze bezoek uit Latijns Amerika met Jose Ramirez.

Blues uit die regio verwacht je niet onmiddellijk , maar toch is de blues er wel aanwezig en zelfs in Costa Rica. Jose Ramirez is nog niet halfweg de dertig, dus nog behoorlijk jong in blues termen, maar hij speelde al met groten als Buddy Guy, Anson Funderburgh en Mark Hummel, om die maar te noemen. Niet te verwonderen dat hij op het IBC in Memphis ooit de tweede plaats wist te behalen uit meer dan 230 bands. Dat is dus gene kattenpis. In 2020 kwam zijn eerste schijf ‘Here I Come’ uit en zijn nieuwste telg “Major League Blues” , welke nog niet zo lang op de markt is, werd zowaar op het befaamde label van Delmark Records uitgebracht. Bij deze is hij de eerste Latijns-Amerikaanse artiest om voor dit label te tekenen.

Vorig jaar zag ik José in de Banana Peel een formidabele prestatie neerzetten en hopelijk deed hij dat in The Maple nog eens over. Hij wordt vergezeld van drie muzikanten die meer dan hun sporen hebben verdiend. Zo heb je Brant Leeper aan de toetsten (Coco Montoya), Denis Agenet drums en Thibaut Chopin aan de bas.

Veel bekenden daar in The Maple en de joint was aangenaam volgelopen voor dit concert. Na de aankondiging door MC van dienst Ivan Bonne, werd gestart met de obligate instrumentale intro gevolgd door eentje van Albert Collins. Met ‘Three Years’ was er dan eentje uit zijn eerste album. Jose zou gedurende de avond een degelijke mix brengen van ouder werk, enfin “matter of speaking” natuurlijk en songs uit zijn laatste plaat “Major League Blues”. Zo kwam bijvoorbeeld ‘Here I Come’ rechtstreeks van zijn laatste schijf.

José is een begenadigd gitarist en dat liet hij ook horen. Mooie solo’s, niet te lang uitgesponnen, perfect op maat dus. Met Brian Leeper aan de Hammond heeft hij dan weer een topper aan zijn zijde, man wat is die gast goed. Ondertussen hield de ritmesectie met Denis en Julien , de boel heel strak en waardoor het een mooi geheel werd. ‘Bad Boy’ van Eddie Taylor kwam ook uit de laaste cd, terwijl ‘One Woman Man’ geplukt werd uit “Here I Come”. José bracht een ode aan Magic Sam met ‘My Love Is Your Love’ en sloot de eerste set af met een “shuffle in C” zoals hij zei, swingend en een gepast einde om even op adem te komen.

 Na een korte pauze waar José en de band tijd maakten om wat kennis te maken met het publiek en de nodige ‘merch” aan de man te brengen, was het alweer tijd om het podium te bestijgen en werd ‘Stop Playing With My Mind’ de kroeg in geslingerd., op de voet gevolgd door het knappe ‘Major League Blues’. Met ‘The Hours In Between’ bracht het viertal er eentje van Lee Roy Parnell, een fijne slow blues waar de haartjes op je armen van rechtkwamen. José heeft een voorliefde voor de oude gitaristen en dat bewees hij dan ook met een wel heel knappe en stevige versie van ‘The Hunter’ van Albert King. Er kwamen zelfs verzoekjes vanuit het publiek en wanneer iemand vroeg om ‘As You Can See’, werd hij onmiddellijk op zijn wenken bediend. Maar jongens, wat een versie…kiekenboelen alom en met deze supermooie song kreeg José de kroeg volledig stil.

Bij deze bleek dit dan ook het einde van het optreden te zijn. Iedereen was nog wat ademloos, maar werd op tijd wakker om achter een meer dan verdiende “encore” te vragen. “We want more” !!! En we kregen der nog eentje , pure Texas Blues afkomstig uit José’s eerste album ; “Stop Teasing Me”.
Mooi, mooi, mooi…

Hiermee zat deze schitterende gig er alweer op, veel te snel naar mijn zin. Alvast bedankt Ivan en co om deze geweldige muzikanten binnen te halen, ik heb genoten. Wie José nog aan het werk wil zien, moet donderdag naar de MOD in Hasselt want daar staat hij geprogrammeerd door de vrienden van Move2Blues. Allen daarheen zou ik zeggen.

Marcel